Auteur: Dirk Vranken
Illustraties: Celeste Spannenburg
Uitgeverij Clavis, Amsterdam – Hasselt, 2002
Fantasieverhaal, griezelverhaal
+ 9 jaar
Samenvatting
In het stadje van Anoucha zal een nieuwe weg dwars over de begraafplaats gelegd worden. De graven zullen onder het asfalt verdwijnen, waaronder ook het graf van Anoucha's grootmoeder. Anoucha vindt dit heel jammer. Wanneer ze in een droom een oproep van haar oma krijgt om hen te redden, geeft ze daar gehoor aan. Ze besluit de doden te ontmoeten. ’s Nachts gaat ze naar het kerkhof. Hier ontmoet ze de doden die uit hun graf opstaan, zoals onder andere Arne, een leuke jongen van haar leeftijd. Samen met Anoucha en de beheerder van de begraafplaats bedenken de doden een plan om de wegaanleg te stoppen. Alhoewel hun plan eerst lijkt te slagen, blijkt al snel dat de weg juist veel sneller aangelegd zal worden. Anoucha en de beheerder kunnen op het laatste moment nog het graf van haar oma verplaatsen, maar voor alle doden kunnen ze geen oplossing bieden.
Ervaringsverslag
Ik heb het boek in één ruk uitgelezen. Voor mij was het een erg vlot geschreven verhaal en toch ook spannend. Als volwassene weet je dat de elementen die in het boek voorkomen, zoals een weg aanleggen dwars over een begraafplaats, praten met de doden, opstand van zombies, … niet realistisch zijn. Ook sommige kinderen zullen dit beseffen. Hoewel het onmogelijk is dat dergelijke dingen echt gebeuren, lijkt het toch levensecht.
Functieanalyse
Dit boek heeft een duidelijke ontspannende functie. Het spannende verhaal neemt de lezer helemaal mee en zorgt dat je het boek moeilijk aan de kant kan leggen. De elementen die erin voorkomen, zijn niet echt uit de leefwereld van de kinderen, maar laat hen daardoor ook in een fantasiewereld terechtkomen.
Het boek had ook een esthetische functie. Naar mijn mening zijn de verschillende gedetailleerde beschrijvingen erg goed gekozen en komen goed tot hun recht in dit boek. Ze scheppen een zekere sfeer, die past bij het spannende verhaal.
“ Het is kil. De wind is guur en giert door de kruinen van de kalende bomen. Anoucha trekt de kraag van haar mantel wat steviger dicht. De wind bijt venijnig in haar oren. Ze drukt de bloemen nog even tegen zich aan. Dan legt ze het boeket op de marmeren steen. De wind streelt de bloemblaadjes en kreukt het papier eromheen.”
Verhaalanalyse
Voor mij springt de verhaallijn en de gebeurtenissen er het meest uit. Het is een spannend verhaal, maar is niet erg realistisch. Dit heeft mij echter niet gestoord tijdens het lezen. Achteraf bedacht ik me daarentegen wel dat dergelijke gebeurtenissen redelijk onwaarschijnlijk zijn. Voor kinderen lijkt mij dit ook niet noodzakelijk in een boek. Het neemt hen mee in een fantasiewereld.
Het verhaal vertelt enerzijds de gebeurtenissen, avonturen van Anoucha, bij het redden van de doden op het kerkhof. Anderzijds vind ik de gevoelens in het boek ook sterk naar voor komen.
De gevoelens tussen oma en Anoucha, de ‘spanning’ tussen Anoucha en Arne, maar ook de gevoelens van angst, radeloosheid, paniek, maar ook doorzettingsvermogen van Anoucha.
Verschillende passages van het verhaal spelen zich in de slaapkamer of bed van Anoucha af. Of zijn flitsen uit dromen van Anoucha. Dit is voor kinderen dan ook herkenbaar, het is een plaats waar je tot rust kan komen en nadenken. Kinderen hebben zeker al eens ervaren dat ze ’s nachts wakker schieten en het gevoel hebben dat hun droom echt gebeurde. Voor Anoucha is dit ook het geval. Op haar kamer heeft ze tijd om een plan te bedenken, maar ook om zich terug te herinneren hoe haar oma was a.h.v. de foto’s.
Van sommige kinderen is de oma of opa misschien ook overleden. Ik kan me inbeelden dat ze graag in Anoucha’s schoenen zouden staan om hen terug even te kunnen ontmoeten. Anderzijds worden de ‘zombies’ niet erg mooi voorgesteld.
Conclusie, link naar de leerlingen
Ik vond het een erg leuk boek. Het sprak me dadelijk aan en nam mij onmiddellijk mee in de fantasiewereld. Ik heb het dan ook in één ruk uitgelezen.
Het onrealistische heeft mijn zeker niet gestoord. Naar mijn mening mochten de personages van Anoucha en haar ouders iets dieper uitgewerkt worden. De vader lijkt een kluns die dagen met het installeren van een computer bezig is, zelfs met zaag en hamer! De moeder van Anoucha komt dan enerzijds erg bezorgd over maar anderzijds is ze weinig betrokken met wat haar dochter uitvoert.
Ik zou het boek zeker aanraden aan kinderen van de 2e graad. Het past zeker binnen het thema van de jeugdboekenweek, geheimen. Maar sluit ook aan bij de Halloween-periode. Dan zou ik het eerder aanraden aan de sterke lezers van het 3e leerjaar of het 4e leerjaar.
Het is een goede insteek voor een muzische activiteit, maar kan ook gerust deel uitmaken van een hoek bij hoekenwerk rond Halloween, of een thema van WO rond Allerheiligen. Maar het is ook gewoon een leuk boek om te ontspannend te lezen, zonder dat er een opdracht aan verbonden is.
